Dag 5. Zondag 10 februari 2013
Abu Simbel en afvaart richting Esna

We staan om 02.45 uur op. Dat is héél erg vroeg, maar we hebben het er graag voor over. In 1980 konden we alleen maar met het vliegtuig van Aswan naar Abu Simbel. We wilden daar héél erg graag naartoe, maar fl. 200,- per persoon voor een middagexcursie vonden we -toen zeker- veel te veel. Nu werd het vliegtuig door de gidsen afgeraden. Eigenlijk wel logisch, want ze wilden de groepen graag bij elkaar houden. Bovendien, het vliegtuig terug uit Abu simbel zou pas om 13.45 in Aswan landen, terwijl de afvaart van ons schip staat gepland om 13.30 uur.

De mogelijkheid van een bezoek aan Abu Simbel was in feite één van de hoofdmotieven van onze interesse in een Nijlcruise. Dan moet je er toch wàt voor over hebben, niet waar!

Om 03.15 uur gaan we naar de bar, waar we een paar koppen koffie drinken.
Om 3.30 uur lopen we vanuit de receptie met een ontbijtpakket naar de bus die ons naar de -door Michael zo genoemde- konvooistraat brengt. We hoeven daar niet in een andere bus over te stappen. We zoeken allebei een stoel waar niemand naast ons zit.
Onderweg komen we langs 2 tankstations waar weer lange rijen vrachtwagens staan te wachten.

Het konvooi bestaat uit 20 touringcars en één klein busje. Normaal gesproken bestaat een konvooi uit 200 bussen. Elke bus krijgt één gewapende soldaat aan boord. Het konvooi vertrekt om 04.10 uur. De verwachte rijtijd is 3,5 uur.
Het was toegestaan vanaf de boot je eigen kussen mee te nemen. Ongeveer de helft van onze groep heeft van die mogelijkheid gebruik gemaakt. De meesten van de groep proberen ogenblikkelijk weer te gaan slapen.

Om ongeveer 06.00 uur komen we langs een fabriek. Later op de dag, als we weer naar Aswan terugrijden, is hij duidelijker zichtbaar.

Het is dan nog 100 km naar Abu Simbel. Een half uur later zijn dat er nog maar 60. Dat betekent dat we 80 km/u rijden.

Om 06.40 uur komt de zon op. We hebben ons ontbijtpakket dan al verorberd. Het bestond uit 2 broodjes, een geroosterde boterham, plakjes kaas en worst, een tinnetje met jam en eentje met honing, een perziksapje, een mandarijn en een banaan.

We zien een enkele elektriciteitscentrale met wat eenvoudige bebouwing voor de medewerkers.
Op regelmatige afstanden zijn er militaire controleposten met wegversmallingen en bemande wachttorens. Er is vooralsnog te weinig licht om goed te fotograferen. Dat zal Els daarom op de terugtocht wel doen. De bussen worden overigens niet gecontroleerd: ze hebben immers een soldaat aan boord. Dat hij te slapen verandert daar weinig aan.

Om 07.15 uur bereiken we de buitenwijken van Abu Simbel.
Om 07.40 staan we op de parkeerplaats bij de tempels. Even een toiletpauze. Michael koopt de kaartjes en gezamenlijk lopen we naar de archeologische site.

Schitterend zoals een beetje heuvelopwaarts plotseling om de hoek de voorzijde van de Grote Tempel, de tempel van Ramses II, zichtbaar wordt.

Vóór de Grote Tempel geeft Michael aan de hand van een set grote foto's een toelichting op het complex.

Michael zegt ook nu weer met nadruk dat er binnen in de tempels niet gefotografeerd mag worden. Wel is de set -van 15- grote foto's te koop. We vragen hem dat voor ons te doen.
Hij adviseert ons eerst de Kleine Tempel van Hathor en Nefertari te bezoeken. In de tempel zien we toch met een zekere regelmaat iemand met z'n telefoontje een foto maken. Els gaat -met de nodige voorzichtigheid- een stapje verder en gebruikt haar camera. Dat is niet geheel zonder risico, want er lopen veel mannen 'in burger' te loeren.

We gaan naar de Grote Tempel. Daar lopen nog meer mannen 'in burger' te controleren of er echt niet wordt gefotografeerd.
We zijn benieuwd naar de afbeeldingen van Ramses II in zijn strijd tegen de Hettieten. De Slag bij Kadesh was de militaire climax in de spanning tussen het Egyptische en het Hettitische rijk, in een conflict dat al jaren sleepte. Beide machten troffen elkaar in de grensgebieden van hun rijken, het huidige Syrië. De Hettieten waren naar Syrië afgezakt om Amurru, een voormalige vazal die naar de Egyptische kant was overgelopen, terug onder Hettitisch gezag te plaatsen. De Hettieten kampeerden in Carchemish en waren woest op de Egyptenaren vanwege dat verraad. De Egyptenaren zelf deden er alles aan om de controle over hun nieuwe vazal te behouden en rukten massaal uit om het land te beschermen. Het was waarschijnlijk de grootste strijdwagenslag ooit, er werden ongeveer 5.000 voertuigen ingezet.
Het verdrag van Kadesh stelt misschien wel één van de oudste akkoorden tussen 2 naties voor. De botsing tussen de Hettieten en de Egyptenaren leidde bij Kadesh tot een fiasco, omdat Ramses II veruit de grootste verliezen telde.
Muwatali II en Ramses II sloten daarom een verdrag dat bevestigde dat Kadesh en Amurru Hettitisch bleven, dat Egypte zich terug moest trekken uit Azië tot Kanaän en dat de Hettieten aanspraak maakten op de Egyptische provincie Upi die Muwatali II onder controle van zijn broer Hattulisi III plaatste. Het verdrag is in 3 verschillende talen opgeschreven. Het Hettitisch, Koptisch en Akkadisch. Het VN hoofdkwartier bewaart, nabij de zaal van de Veiligheidsraad, een zilveren replica van het verdrag in het Hettitisch.
Ramses II heeft de tempels in Abu Simbel -eigenlijk de enige plaats in zijn rijk waar vanuit het zuiden doorgang naar het noorden mogelijk was- gebouwd enkel en alleen uit machtsvertoon, met name in de richting van de Nubiërs, om de indruk te geven dat hij de Hettieten had verslagen.
Ook willen graag eens zien hoe de zon op 22 februari en 22 oktober helemaal tot in het allerheiligste kon doordringen.

Ook in deze tempel zien we weer een afbeelding van de god Min. Achter hem staan Ramses II/Re en Nefertari/Hathor.

We moeten weer terug naar het parkeerterrein. We worden daar om 09.55 uur verwacht, want om 10.00 uur vertrekt het konvooi naar Aswan. We hebben ruim de tijd gehad de 2 tempels te bekijken en we kunnen niets anders concluderen dan dat de Grote en de Kleine tempel voor ons veruit de mooiste tempels zijn die we in Egypte hebben gezien.
We kijken ook nog even naar het boekenaanbod bij de -natuurlijk nooit ontbrekende- verkoopstalletjes, en niet tevergeefs! We vinden het boek Abu Simbel - Aswan and the Nubian Temples, een uitgave van The American University in Cairo Press.

Om 10.05 uur zet het konvooi zich in beweging. Na 10 minuten al verlaten we de buitenwijken van Abu Simbel en rijden we de woestijn in.

Nu is er natuurlijk véél meer dan vanmorgen vroeg te zien: wegversmallingen bij militaire posten, enorme rijen vrachtwagens bij het enige tankstation, een uitgebrande bus, elektriciteitsmasten en een elektriciteitscentrale.

Om 13.10 uur rijden we in Aswan de oude -Lage- dam op. Er zit een sluis in. Vanaf de dam zien we een Nubisch dorp liggen.

Op de rotonde pal na de oude dam zien we een mooi gebouw staan, dat we al verschillende keren hebben gezien. We weten niet om wat voor een gebouw het gaat.

Op weg naar de M/S Nil Marquise komen we langs 2 tankstations. De auto's, bromfietsen, motoren en vrachtwagens zorgen in beide gevallen voor verkeersopstoppingen. Verder zien we nog schoolkinderen, een school voor doven en hardhorenden en de ingang van de papyrus shop van het Dr. Ragab Institute. We kregen daar in 1980 een vel papyrus met daarop een cartouche met onze namen.

Je kunt zeggen over Egypte wat je wilt, maar fleurigheid is er echt troef!

Om 13.45 uur zijn we bij ons schip. Els gaat als laatste over de loopplank. Ze moet het erg snel doen, want dat ding wordt bijna onder haar voeten weg binnen boord gehaald. We hadden namelijk al een half uur geleden moeten afvaren! Naar Esna.
Op onze kamer vinden we als op elke dag een verrassing. Nu is het een van onze grote badhanddoeken gevormde olifant met oren van papieren servetjes en een kroontje van een armbandje van Els.

We gaan lunchen en doen dat uitgebreid en op ons gemak. Het eten is ook nu weer zeer gevarieerd en in helemaal niet vet.

De middag brengen we door op het zonnedek.

We komen voorbij Kom Ombo, pal langs de Dubbeltempel van Horus en Sobek.

Regelmatig komt ons een cruiseschip tegemoet of worden we er door één ingehaald. Op de wal zijn er ook activiteiten. Zo zien we onder meer dat koetsjes worden gewassen.

Ook zien we op de oever  nog al eens een stal. Altijd staat die op een verhoging en altijd met de opening naar de Nijl gericht.

Vanavond is er een galabija avond. Dat betekent dat het winkeltje wordt bestormd door reisgenoten die een galabija -een traditioneel Egyptisch kledingstuk- willen kopen.
Om 16.30 uur is het tea time. Dat zorgt voor een gezellige drukte op het dek. Het valt overigens op dat er weinig van het zwembad gebruik wordt gemaakt. De buitentemperatuur is zo'n 25°, maar het water wordt over het algemeen -zelfs door de jongeren- koud gevonden.
Om 17.40 uur verdwijnt de zon op de westoever achter de heuvels. De temperatuur daalt dan snel.

Om 19.30 uur is het diner. Het thema vanavond is Egypte. Het buffet biedt dan ook uitsluitend Egyptische gerechten. Heerlijk! Els heeft haar van huis meegenomen jalabiya aan. Het keukenpersoneel ziet ogenblikkelijk dat haar jalabiya wel een Arabische, maar geen Egyptische is.

De jalabiya party is om 21.00 uur in de bar. We laten die -zoals al eerder opgemerkt- aan ons voorbij gaan. Bovendien, we vinden dat de dag na 18,5 uur lang genoeg heeft geduurd.

naar volgende dag